خدای من چطور به زبان بیاورم که بی تو هیچم.چطور با این زبانی که در درگاهت ناتوان است بگویم که واقعاً این نیستم که مینمایم.تو خود میدانی و تو که از همه به من نزدیکتری حتی از خودم به من نزدیکتر و تو خود میدانی در دل من چه میگذرد.پس الهی در روبروی تو سجده میکنم و سرم را عاجزانه به پایین می آورم و این بار نیز میگویم بار دیگر از تو کمک میخواهم که بی تو هیچم.الهی این دعای مرا نیز برآورده کن.عاجز و درمانده به تو مینگرم.الهی کمکم کن.هراس از این دارم که نکند بگریم.مدام به چشمانم میگویم:مگرندیدید که خالق شما گفت گریه مکنید مگر برای دنیای باقی و چشمانم همچنان گنگ میگرید،از تنهاییم،از درماندگی ام،الهی باز میگویم کمکم کن.دستهایم همچنان میلرزد،به آنان می گویم مگر نه اینکه خداوندگفت:جزاوازکسی مترسید؟!!!دستهایم آرام میگیرند،دیگر نمیترسم و همچنان مدد از تو میجویم،الهی،بار دیگر به عجز خود مینگرم و به تونزدیکترمیشوم،الهی کمکم کن،کمکم کن کمک....!!!